Συνεχίζουμε την τμηματική δημοσίευση της πρώτης ανάλυσης και των εκτιμήσεών μας για τα αποτελέσματα των προχθεσινών ιστορικών βουλευτικών εκλογών, που σηματοδοτούν μια νέα εποχή για τους εργαζόμενους και την Αριστερά, γεμάτη ελπίδες και προσδοκίες, αλλά και μεγάλα και σοβαρά πολιτικά καθήκοντα.
ΚΚΕ : η ηγεσία έβαλε φρένο στην απήχηση του κόμματος
Τα εκλογικό αποτελέσματα του ΚΚΕ συνιστά αντικειμενικά μια σοβαρή πολιτική αποτυχία. Το 8,48 % (26 έδρες) αποτελεί μια αύξηση της εκλογικής δύναμης του κόμματος κατά μόλις 0,94%, σε μια αναμέτρηση στην οποία εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι κινήθηκαν προς τ’ αριστερά. Την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε 800.000 ψήφους, το ΚΚΕ κέρδισε μόλις 18.823 ψήφους.
Η αιτία γι’ αυτό το απογοητευτικό αποτέλεσμα δεν είναι άλλη, από την επίμονη άρνηση της ηγεσίας του κόμματος να προβάλει και να υποστηρίξει μια ορατή για τις μάζες λύση εξουσίας, στο όνομα της «ανωριμότητας των συνθηκών» και της «ανάγκης για μια ισχυρή αντιπολίτευση». Η ηγεσία χρησιμοποίησε ταχυδακτυλουργικά το διαχωρισμό κυβέρνησης και εξουσίας, ταυτίζοντας κάθε αριστερή κυβέρνηση με την εξουσία του κεφαλαίου. Αντί να αποδεχτεί την ενωτική έκκληση του ΣΥΡΙΖΑ και να θέσει στο τραπέζι – σαν η υποτιθέμενη «ορθόδοξη» κομμουνιστική δύναμη – το σωστό, επαναστατικό πρόγραμμα που θα έπρεπε να εφαρμόσει η αριστερή κυβέρνηση, εκείνη αντίθετα αρνήθηκε κάθε συζήτηση, με την επίκληση του αφηρημένου σχήματος μιας μελλοντική «λαϊκής εξουσίας».
Έτσι οι εργατικές μάζες είχαν να επιλέξουν στις εκλογές ανάμεσα σε δύο είδη Αριστεράς: αυτής του ΚΚΕ που εμφάνιζε κάθε πάλη για την εξουσία σαν ανεπίκαιρη και μάταιη και αυτής του ΣΥΡΙΖΑ, που με το σύνθημα για μια κυβέρνηση της Αριστεράς έδινε – έστω θολά, αντιφατικά και χωρίς το κατάλληλο πρόγραμμα - μια προοπτική εξουσίας. Οι μάζες τελικά, αντί για την παθητικότητα και τη μοιρολατρία προτίμησαν την πολιτική ελπίδα. Έτσι η τακτική της ηγεσίας του ΚΚΕ αποδείχθηκε στην πράξη το μεγαλύτερο εμπόδιο για την ανάπτυξη της εκλογικής δύναμης του κόμματος.
Ειδικά η εργατική τάξη ήταν αυτή που καταδίκασε την τακτική της ηγεσίας του ΚΚΕ με έναν διακριτό τρόπο στις μαζικές εργατικές – λαϊκές περιφέρειες και Δήμους της Αθήνας και του Πειραιά. Έτσι, ενώ πανελλαδικά το κόμμα είχε μια μικρή αύξηση, στη Β’ Αθήνας έχασε 1,20%, στη Β’ Πειραιά 0,59% και ενδεικτικά, στο δήμο Ν. Ιωνίας έχασε 1,70%, στο δήμο Περιστερίου 0,50% και στο Δήμο Περάματος 0,80%.
Τα εκλογικά αποτελέσματα έδειξαν ότι αν είχε υπάρξει η εκλογική συμμαχία ΚΚΕ - ΣΥΡΙΖΑ ο σχηματισμός μιας συγκυβέρνησης της Αριστεράς θα ήταν απόλυτα εφικτός, χωρίς να συνυπολογίζεται η ιδιαίτερη δυναμική που θα δημιουργούσε η συμμαχία, που θα μεγάλωνε ακόμα περισσότερο τα σημερινά αθροιστικά ποσοστά των δύο κομμάτων.
Η ανθενωτική, σεχταριστική στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ έναντι της έκκλησης για μια κυβέρνηση της Αριστεράς έχει συγκεκριμένα, τρεις ολέθριες συνέπειες. Εξαιτίας της χάθηκε η ιστορική ευκαιρία για μια κυβέρνηση που θα ξερίζωνε τον καπιταλισμό. Απογοητεύει τη βάση του ΚΚΕ και εμποδίζει την ανάπτυξη της επιρροής του κόμματος. Δίνει τέλος, αντικειμενικά, το πρόσχημα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ για να αναζητεί συμμάχους προς την δεξιά ΔΗΜΑΡ ή ακόμα σε κατευθύνσεις απελπισίας τύπου Καμμένου, αλλοιώνοντας τα επαναστατικά χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει μια αριστερή κυβέρνηση.
Το άσχημο εκλογικό αποτέλεσμα του ΚΚΕ είναι μια ακόμα ισχυρή απόδειξη για την επείγουσα ανάγκη αλλαγής πολιτικής. Οι αγωνιστές της βάσης του κόμματος και της ΚΝΕ πρέπει να παλέψουν για να ξαναβάλουν το κόμμα στο δρόμο του γνήσιου λενινισμού, με βασικά στοιχεία την πολιτική επιδίωξη μιας εργατικής κυβέρνησης, δηλαδή μιας κυβέρνησης της Αριστεράς με σοσιαλιστικό πρόγραμμα και την ενωτική τακτική του Ενιαίου Εργατικού Μετώπου.
Η συνέχεια της ανάλυσης τις επόμενες ώρες
Source: Marxistiki Foni (Greece)